Vreemde plek

Het is nu woensdagavond en we zijn in een soort van hotel beland ( wel schoon, maar sfeerloos en echt wel typisch, soort van verlaten maar toch niet), vlak bij de Bromo vulkaan. De tocht hierna toe was prachtig, maar we waren hier wat vroeg en dan heb je toch zoiets van: wat doen we hier! Dat geldt niet voor Ruud overigens, helemaal opgewekt heeft hij alle akkertjes bekeken en Engelse les gegeven aan de kinderen hier die iedere vreemdeling aanspreken om hun Engels ook echt te verbeteren. We zitten op circa 2.000 meter hoogte dus heel behaaglijk is het niet, zeker niet nu er wat wolkenvelden langsdrijven. Met andere woorden het bergsport gevoel komt helemaal opzetten.

We komen vanaf Malang,  een stad die behoorlijk druk is, maar ook wat grotere rustigere lanen en wegen kent. Malang staat bekend om zijn hoeveelheid oude huizen nog uit de Hollandsche tijd. Je krijgt inderdaad echt een goede indruk hoe het hier geweest moet zijn in de jaren 1920 – 1950. Echt geen verkeerde tijd om hier te wonen. Malang ligt ook wat hoger en kent dus een wat koeler klimaat. Nu is het wel een behoorlijke druk stad geworden met ook hier de duizenden lawaaieriger brommers. Ruud en ik gaan vanuit ons geweldig mooie koloniale hotel nog wat lopen, maar we worden wel een beetje horendol van dat geknetter. Toch is het wel weer goed om een indruk te krijgen. Het hotel  is super luxe, en helemaal in stijl ingericht. Helaas zijn ze nog niet klaar met het renoveren, dus het zwembad is out of order en dat is met name voor onze kids wel jammer na zo’n lange dag reizen. Maar de bloemen ( allemaal weer voor Oma Joke op de foto gezet) de muziek die als Efteling muziek door de gangen twinkelt, de kunst overal, gewoon  heel mooi. Toch gaan we hier niet eten , de gids haalt ons op en we gaan naar Toko Oen. Dat vinden alle Nederlanders leuk zegt deze Sonny. Wat blijkt, het is een restaurant waaraan vanaf begin jaren dertig vorige eeuw vrijwel niets is veranderd. Een perfect film decor, compleet met ijs uit die tijd, en  de vleeskroket. Uiteraard ook het Indonesische eten, maar ook de sigaartjes en koekjes voor mee te nemen naar huis. Aan de muur foto’s van Malang zoals het in die tijd was. Goed om te beleven deze sfeer.

We zijn deze ochtend ( is dus dinsdag) vroeg vanuit Yogjakarta met de trein vertrokken richting Surabaya. We hadden een eerste klas ticket met airco en zijn zo in 2.5 uur tijd door Java gereisd, bijna tot aan Surabaya. Prachtig en veel gezien. Bij aankomst zijn we bij Sonny in de auto gestapt, de gids die bij ons blijft tot aan Bali ( een stukje Bali meedoet). En hup rijden maar weer. Het was toen ongeveer 11.00 uur in de ochtend en om 15.30 uur kwamen we aan in Malang. De afstanden mogen er zijn.

In het hotel hebben we heerlijk geslapen en ons met een goed ontbijt laten verwennen. Nog even vertellen dat ze zelfs een oude witte Mercedes voor de deur hadden staan. Overigens hadden ze hun portiers in belachelijke tropenpakjes gestoken, maar voor de rest was het helemaal af.

Nou en toen verder naar Tumpung een plaatsje aan het begin van een bergketen. We zijn toen overgestapt in een Jeep, met zijn 4-en achterin op bankjes tegenover elkaar. Binnen de kortste keren werden we al aardig door elkaar gerommeld door de weg die ons naar boven bracht. Prachtige akkertjes op steile hellingen, een  bescheiden Boeddhistische tempel, waar we wat geofferd hebben en wierook aangestoken. Weer een momentje voor alles wat  ons lief is en lief was. En zo akkerde we de weg door naar boven. Tot dat we in een keer op een grote zandvlakte stonden. Raampjes dicht want met de jeep moesten we door deze zee van zand heen crossen met wederom adembenemende vergezichten. Je rijdt min of meer aan de voet van een aantal vulkanen waarvan de Bromo er 1 van is. De zandvlakte is groot en  wordt aan de binnenkant dus afgezoomd met vulkaangebergte en aan de andere kant met het bergmassief en de vele dorpjes. We rijden door naar het plaatsje dicht bij de vulkaan en daar blijven we dus overnachten. Voor mijn gevoel zijn we daar te vroeg. Iedereen waarschuwt voor de kou en vele Indonesische toeristen lopen dan ook tegen de avond rond in warme jassen en gebreide mutsen, die ze tijdens het eten aanhouden. Wij liggen in een deuk want in Nederland zouden we blij zijn met zo’ n zomeravond. Overigens om 15.00 uur kwam de zon en ik heb nog heerlijk in de zon mijn boek uit kunnen lezen, het lijkt bijna wel vakantie.