De volgende ochtend zitten we vroeg aan het ontbijt dat niet
al te ingewikkeld is, maar we krijgen wel heel veel lekker fruit (ook de
watermeloen en pine apple juice zijn al door mij en Fedlin uitgeprobeerd,
heerlijk).
Onze “local guide” staat klaar en we gaan op pad voor een dagje wandelen door
het oerwoud. Tja denk ik dan, best heftig direct de eerste dag, weinig
conditie, nog niet uitgerust. Maar het valt mee. Wel een hoop geklauter met smalle
paadjes. Het heeft die nacht wat geregend dus alles is wat extra glibberig en
we zijn in no time ook allemaal lekker vies. Bovendien is het ook echt warm en
is de luchtvochtigheid zo’n beetje op zijn maximum, dus droog houden we het
zeker niet. Al snel horen we de Gibbon,
zien we kleine aapjes, verschillende soorten, een grote waterschildpad en ja
hoor ook de Orang-oetans. In dit gebied
is men jaren geleden een centrum gestart om deze bedreigde diersoort te beschermen.
Een aantal dieren leefde bij mensen of waren ziek. Inzet is om de dieren terug
de wildernis in te laten gaan en dat is met circa 200 Orang-oetans al
gelukt. Volgens de gids leven er nu 7000 Orang-oetans op Sumatra. Verder
leven ze nog in Borneo Maleisië. Hoog in de bomen zit er dan een moeder met
jong, of een paar apen samen. Het is prachtig om te zien. De gidsen die in dit
stuk oerwoud lopen waarschuwen elkaar dus tja, binnen no time weet je precies
welke andere groepjes ook lopen te zoeken.
Maar dat is onderling dan ook best wel weer gezellig en de verwondering
is voor iedereen even groot.
Op het laatst vindt de gids een Orang-Oetans die wel heel
mak is en de stukjes banaan voorzichtig komt ophalen. Dan merk je dus duidelijk
dat deze apen heel erg gewend zijn aan mensen, deze heeft althans duidelijk
ooit hulp gehad van het recovery centrum. We mogen allen om beurten een stukje
geven en zo komt het dat je dan even de hand vast houdt van een
Orang-Oetan.
Nou een lunch op een paradijselijke plek ergens in het
reservaat aan een watertje, compleet weer midden in de stilte, je ziet of hoort
gewoon niemand, gaan we terug naar de rivier. Volgens de gids een wat
makkelijkere route voor mij, maar dit geklauter is ook nog niet zo eenvoudig en
Ruud gaat tenminste 3 keer onderuit. Bij
de rivier gaan we op 4 tubes, die aan elkaar gebonden zitten, met de stroom mee
de rivier af, een beetje raften. Maar het water is ondiep en de stroming is
niet zo heel sterk. De man die meegaat heeft niet al te veel moeite om alles onder controle te
houden. Op het eind dobberen we door Bukit Lawang en alle lokale toeristen
vinden ons een (lachwekkende) bezienswaardigheid. Er zijn veel moslims families
bij en door alle kleuren kleding, doeken, petjes en hoofddoeken, lijkt het even
of je door de Efteling vaart, terwijl dit pretpark juist de namaak is van een
wereld. Vreemd hoor dat je de echte wereld gaat vergelijken met namaak.
Bij aankomst, drijfnat ( geen badpak bij ) in het hotel , douchen we en is er al
snel iemand die haar diensten komt aanbieden om de vuile kleren te wassen.
Morgenvroeg droog zegt ze. Nou prima, want dat gaat ons in ieder geval niet
lukken. We lopen nog wat langs de winkeltjes en rusten wat uit. Prima dagje
zo. De gids zoekt voor ons nog een
persoon die een eigen auto heeft en met Ruud naar een ATM wil rijden een half
uur rijden van hier. Het lukt om weer wat aan contanten te komen maar omdat
mijn pinpas weigert ( daar heb ik nou nooit last van) is het nog even spannend
hoe we dat de komende dagen gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten