zaterdag 14 juli 2012

Borobudur


Op maandagochtend gaan we met de gids naar de Borobudur. Een bezoek waar ik echt naar heb uitgekeken.  De Borobudur is en Boeddhistisch tempelcomplex van circa 1200 jaar oud dat lang verborgen is gebleven, door lava ed. In 1810 is het herontdekt en ook vanaf 1900 ongeveer weer blootgelegd en  gerestaureerd. Het is een van de 7 wereldwonderen en met geld van UNESCO uiteindelijk goed gerestaureerd ( geen beschadigingen bij de aardbeving van 2006).  De mystiek bleek bij aankomst wel wat verdwenen. Door de vele bezoekers misschien of omdat de omgeving wel redelijk clean is geworden. Maar het is echt wel bijzonder om deze tempel te beklimmen en te ondergaan.  Onvoorstelbaar knap hoe men in de oudheid deze tempel heeft opgebouwd. De symboliek, de vorm, alle reliëfs, de beelden, de Boeddha’s onder de kleinere ( stenen koepels in dit geval).  Er zijn naast Europeanen ook veel toeristen uit Indonesië zelf. 
Een stukje verder op, bezoeken we bewoners van een traditionele woning ( dus zoals het ooit was en zo als het voor veel mensen nog is). Oude waterpomp, het koken op hout en tegelijkertijd toch 3 Stupa’s kookpunten hebben, thee, heerlijke rijstkoekjes en bruine suiker gemaakt van de vrucht van de kokosbloem. Heerlijk.
Vervolgens stoppen we bij de  Candi Mendut , een tempel met 3 beelden van Boeddha in zijn verschillende levensfases.  Hier zijn ook weinig bezoekers al zou je dat niet afmeten aan de kraampjes met koopwaar voor toeristen. De beelden zijn prachtig en puntgaaf en worden beschouwd als de allermooiste Boeddha beelden van de wereld.  Ik kan me daar wat bij voorstellen. We steken wierook aan zoals beloofd aan een paar goede vrienden met de hoop dat onze gedachten en de kracht van Boeddha een beetje helpen bij het verwerken van het verlies van 2 prachtige mensen.
We reizen verder, en stoppen bij een Batik shop en zilversmid (mooi maar duur) we eten op een rustige luxe plek, een weldaad gevoel komt over ons. Na een korte adempauze in het hotel laten we ons afzetten in hartje stad om ons vervolgens door alle drukte van kraampjes heen te werken en de drukte helemaal over ons heen te laten komen. Tot slot eten we in een soort van Italiaans restaurant tegenover het hotel, waar men zo slecht Engels spreekt maar dat niet wil laten blijken, zodat we met 6 hoofdgerechten opgescheept zitten. Het blijft allemaal betaalbaar en spreken af bij het doorgeven van onze keuzes niet meer door elkaar te praten. Dat moet helpen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten