De locatie waar we waren bracht verder niet zoveel boeiends
voor de avond en omdat we vroeg op moeten staan ( half 4) gaan we ook maar
bijtijds naar bed. Om 4.00 uur in de
ochtend staan we met onze zo warm mogelijke kleren aan , klaar voor vertrek.
Met de Jeep de donkerte in naar de zonsopgang kijken in de buurt van de Bromo
vulkaan. Onze gids kiest er voor niet naar die plek te rijden waar al die
anderen 200 tot 400 mensen naar toe rijden ( waar komen ze vandaan
onvoorstelbaar) naar een andere plaats die heel dichtbij is, we hadden dus wel
even kunnen blijven slapen. Maar ik wordt toch een beetje boos op hem, want tja
we reizen ik weet niet hoe ver voor dit unieke moment en hij kiest, zonder goed
overleg voor een veel mindere locatie. En tja je kunt het niet even overdoen.
De mans is super aardig, maar alle gidsen hier gaan wel een beetje hun eigen
gang en dat is toch wel lastig afstemmen zo. Nou even een vervelend moment.
Voor hem maar ook voor mij, heb hier natuurlijk ook geen zin in. We genieten
van het uitzicht dat er is, kijken naar de zandvlakte onder ons waar een dikke
laag witte wolken over heen schuimt en gaan even later met de jeep naar de
krater dicht bij de Bromo vulkaan. Het is een steile wandeling naar boven en
dat is wel pittig maar te doen. Er zijn al wat mensen voor ons, en als snel
blijkt dat al die honderden mensen met hun jeeps ook deze klim gaan maken. Bij
de krater kijk je feitelijk naar een groot bad zwavelwater met damp, maar
bijzonder is het wel. We gooien de gedroogde bloemen gekocht bij de
Hindoeistische tempel aan de voet van de krater ( mochten we niet naar binnen)
op de helling van de krater met alle goede gedachten die daarbij horen. De
tocht naar beneden is te doen, maar er komt een enorme mensenmassa naar boven en
dat is best lachwekkend. Terug aangekomen beneden moeten we eerste een stuk
over de vlakte wandelen voordat we bij onze Jeep staan, maar die staat daar nu
allang niet meer alleen, ik denk dat er
wel 200 Jeeps staan. Toch blijft het een
unieke wandeling en dat komt met name omdat je vooral met Indonesische
toeristen naar boven en beneden loopt, dus je bent toch wel echt onderdeel van
laten we zeggen een ritueel.
Bij terugkomst frissen we ons op, ontbijten met bami goreng
en gaan om 9.00 uur op weg naar het zuiden van Java. We vertrekken richting……
vulkaan nabij….. Een hele reis zo blijkt, we zijn er pas om 17.00 uur. We
pauzeren wat onderweg uiteraard, zien hoe een koe geslacht wordt, zien
fabrieken, schoolkinderen, moskeeën in overvloed, een prachtige teakhouten
bank betaalbaar maar niet vervoerbaar
denk ik, akkertjes, plantages voor teakhout, aapjes langs de weg. We eten
verschillende soort en mango’s en vallen zo af en toe ook in slaap. Het rijden
is best vermoeiend, tweebaans weg vol brommers en vrachtverkeer. Steeds inhalen
, inhouden, gas geven en invoegen. We hebben echt een prima chauffeur,
Tonny. De bui tussen Sonny en mij is
over en we spreken het programma voor morgen goed door en passen het wat aan in
tijd. Het is veel reizen, dat wel en goed dat was ook op al onze andere reizen,
maar zo af en toe heb je er even genoeg van. We praten over de Islam en de
toenemende invloed, over de verkiezingen op districts niveau enz. Ik krijg een SMS je van Gelske die ook op Java is met man
en kind. We zijn steeds in elkaars buurt maar te ver om elkaar te
ontmoeten. Ook Gelske benoemd de lange
reisdagen. Om 15.00 uur zien we de zee
en aan de overkant Bali. Morgen gaan we daar naar toe, en dat is dan ook weer
een gek idee. We buigen het binnenland in en rijden in een keer tussen
prachtige rijstvelden door, zoals we
ze vroeger in onze schoolboekjes zagen.
Prachtig gewoon die terassen en niveau verschillen. Adembenemend. De airco gaat uit en de ramen open. Je lijkt
de rijst te ruiken maar zeker de kleine houtvuurtjes, de bloemen de regen. Wow
dit is al het reizen weer waard. We rijden om 17.00 uur naar ons verblijf een
soort van resort tussen de rijstvelden en tegen het bos aan. Een wonderschone
plek met een geweldig aangelegde tuin ( morgenvroeg bloemen fotograferen) een
zwembad waar Fedlin ondanks het tijdstip
nog even induikt. Ook hier weer buitengewoon veel weldaad, wat jammer dat we
morgen vroeg om 7.00 uur weer vertrekken. Nu maar genieten. Ik zit nu op het
balkon in het donker te typen, ik luister naar de tropengeluiden, ruik de zoete
geur van de bloemen en geniet van het
kabbelende water. Dit plekje ga ik onthouden en wie weet kom ik nog eens
terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten