Voordat we naar Java vertrokken, hebben we nog een hele dag
op het eiland Samosir doorgebracht. Een eiland met een vergelijkbaar
oppervlakte als Singapore, maar het middengedeelte van dit eiland is feitelijk
een grote berg, althans daar lijkt het op. Dus de dorpjes zijn aan de rand van
het meer en tussen de steile wand van de berg in gelegen. Heel lieflijk
allemaal, veel kerkjes, kleine moskeeën, huizen in oude traditionele stijl,
kleine kraampjes, ontelbare bloemen en dan steeds naast de bochtige weg het
donkerblauwe Toba meer. Na het ontbijt met Duitse bruine boterhammen vertrekken
we om eerst te gaan kijken naar een dorpje, zoals als het eeuwen heeft bestaan.
Het dorpje heet, Ambarita. Feitelijk kan zo’n dorp nooit
meer uit 8 families bestaan, althans vroeger. In een huis, dat op palen staat,
woonden meerdere gezinnen die bij elkaar hoorde doordat de schoondochters
kwamen wonen bij de schoonouders. Ze leefde niet echt binnen, wel werd daar geslapen, gekookt en gegeten. Onder
het huis werd het vee gehuisvest. Binnen in de huizen zijn symbolen
aangebracht, ook de buffels van een Os, van houtgemaakte hagedissen, etc. Mooi
hout, prachtig gewoon. Deze huizen worden zo niet meer gemaakt. Het is meer als
een jaar werk, het hout wat er voor nodig is, is niet meer in de nabijheid te
vinden ( de jungle is verdwenen) en het dak van vezels ed. van palmbomen, is natuurlijk
niet super waterdicht of vraagt onderhoud. Nu ziek je dus wel deze huizen maar
dan met een zinken golfplaat, dat dan weer roest in de loop der tijd.
Op het plein was een plaats met grote stenen stoelen (
vulkaansteen) die in een kring stonden. Deze waren voor de wijzen van het dorp
de beslissingen namen. Met name ook werd er “recht” gesproken over de criminelen. Even
verder op was de executieplaats en onze gids heeft beeldend vertelt hoe iemand
ter dood werd gebracht. Als deze persoon bij de eerste martelingen geen krimp
gaf, dan was deze persoon zeker in het bezit van boze duivelse krachten. Die
werden dan met een toverstok opgespoord, en extra uitgesneden. De onthoofding
kon plaatsvinden en het hart werd vervolgens in stukjes door de wijzen van het
dorp opgegeten.
Nou leuk verhaaltje voor het slapen gaan. Vervolgens reden
we in een half uurtje naar een andere locatie waar ook nog een aantal mooi
bewerkte prachtig oude huizen stonden, wederom met bamboe erom heen en een
plein in het midden. De huizen staan op een rechte rij en daar tegenover staan
de open verblijven voor allerlei
dorpsgebeurtenissen. Hier waren een aantal dansers begeleid door een muziekgroep met trommel en
de Gamelan, aan het dansen en zingen. Prachtige verhalen of rituelen die
verbonden waren aan het dagelijks leven werden na gedanst. Mooi om te zien, een
beetje eentonig, maar ook verfijnd. Op deze locatie had de koning van Samosir
gewoond, er was een klein museum compleet met de foto van een bezoek van
Juliana met Bernard. Prachtige graven , een houten kano een boek gemaakt van
huid van een dier. Ook was er een bijzondere stamboom uitgewerkt in cirkels,
prachtig om te zien en ook logisch. Het brengt de ontwikkeling van een hele
familie in beeld en niet alleen van 1 van familieleden. De mensen die
hier woonden waren de Batak mensen, met eigen taal ed. De taal wordt nog
steeds gesproken. De Batak koning van voorheen had dus en prachtig huis, met
per generatie de hoorns van een buffel. Achter het huis hangt een lange touw
als symbool van de staart van de buffel en bedoeld om de boze geesten af te
weren.
Tot slot bezoeken we weer op een ander plaats de graven van
een andere koninklijke familie met ook hier weer de mooie verhalen van een
koning en zijn verloofde. Zij waren gelukkig maar op een dag wilde de vrouw
niet meer zo graag trouwen met deze man. Om gezichtsverlies te voorkomen heeft
deze koning haar een poedertje dagelijks gegeven, ze is als een soort schim
(waanzinnig geworden) langzaam maar zeker uit het dagelijks leven verdwenen. De
legende is natuurlijk dat ze altijd nog kan terugkomen. Voor ons was het nu wel
even op en we hebben een heerlijke middag doorgebracht aan het water, beetje
zwemmen, visjes vangen, Fedlin heeft met het gezin in Breda kano gevaren. Het was
goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten