Sinta

Zondagochtend, om half 5 hoor je de Moskee, althans het gezang door de speaker, nou gewoon je nog maar even omdraaien. We hoeven pas om 9.00uur klaar te staan om wat van Yogjakarta te gaan zien en wat van de omgeving van deze stad. Nou zo’n lange reisdag is het heerlijk om een fijn hotel te overnachten, al blijkt wel dat we in een ander hotel overnachten dan in ons programma staat. Het ontbijt is behoorlijk uitgebreid, met vooral ook veel traditioneel Indonesisch ( warm) eten.  Als we even later door de stad gereden worden, zien we weer hetzelfde straatbeeld als in Medan, wat een drukte met brommers en auto’s, het lijkt wel of je nergens in dit land gewoon kan doorrijden. Ze zijn hier echt meester in het elkaar passeren op momenten en plaatsen waar het eigenlijk echt niet kan.

We starten eerst bij de Prambanan tempels,  een complex  van tempels  ooit in 856 is voltooid, en gebouwd is om de hindoeïstische  goden te eren.  In 1918 is men gestart met de voorbereidingen van wederopbouw en dat heeft tot 1953 geduurd.  Niet  alle tempels, het zijn er ongeveer 2 keer 240

, zijn opnieuw gerestaureerd, gewoon omdat veel onderdelen verdwenen zijn. De belangrijkste tempels echter wel. Namelijk de tempels ter eren van de goden Siva Mahadeva, Vishnu en Brahma.  Bij aankomst aldaar bleek dat we “ even” moesten wachten, samen met alle andere gewone bezoeker. Wat bleek de president van Tsjechië was op bezoek en die mocht in zijn eentje eerst de tempel bezoeken. Dat even duurde wel langer den een uur, en ondertussen zijn we met de gids, Gun, naar het andere tempelcomplex dat zeer nabij ligt gaan kijken. We hadden tijd voor een film in het museum ( privé voorstelling, volgens mij gaat nooit iemand kijken) en het museum zelf.  Ook hebben we genoten van de wedstrijd tussen zangvogeleigenaren. Honderden mensen met grote kooien, met daarin zangvogels.  Men besteed met gemak meer tijd aan zijn zangvogel dan aan zijn vrouw, aldus de gids. Vervolgens worden deze kooien onder een hoog afdak gehangen, en loopt de jury en eronder door om de beste zangvogel te kiezen( door vlaggetjes in verschillende kleuren op de stoel onder de kooi te bevestigen).  Maar om dat afdak heen staan dranghekken en daar weer achter staan de vogelbezitters keihard te roepen, te klappen, te fluiten, allemaal door elkaar, met als doel hun eigen vogel nog beter te laten zingen. Oorverdovend en onvoorstelbaar. Prachtig spektakel dat wel. We zagen zelfs een team uit Kalimantan.

Uiteindelijk konden we de tempels bezoeken. Het was prachtig , maar nu best heel druk omdat al die bezoekers hadden moeten wachten. We zijn wel verwend met tempels, in die zin dat we een aantal jaren terug in het oerwoud van Cambodja de Angkor Wat tempels hebben bezocht die mede omdat ze zo in de jungle liggen en nog maar minimaal zijn gerestaureerd, mysterieus en oorspronkelijk waren. Maar toch ook hier, alle reliëfs die hele verhalen laten zien, de beelden zelf, de bouw en de symmetrie. Prachtig allemaal.

We stappen hierna op de fiets nadat we ons weer door honderd kraampjes hebben geworsteld met souvenirs, en rijden binnen de kortste tijd door de rijstvelden. Warm dat wel maar het gaat best. Onderweg zien we nog een kleiner tempcomplex waar je dus 0 bezoekers tegen komt. We stoppen bij een huis waar men Tempe maakt.  Hout in een grote oven , vuur en warmte, grote potten vol water en  het nodig kneed en wring werk. Indrukwekkend en hard werken voor dit echtpaar.

Even later krijgen we op een prima plek een lunch ( set menu, dus alles erop en eraan met een echt zondag soepje) .  Zo om een uur of 15.00 zijn we terug in het hotel.  Samen met Fedlin nemen Ruud en ik een duik in het zwembad, even niets.

’s Avonds rijden we met een taxi  naar de andere kant van de stad, een openlucht theater.  Eerst aan het buffet ( een zaal met 90% Nederlanders, circa 60 mensen) en dan naar de Javaanse dansvoorstel met live muziek. Veel trommels, Gamelan, en hoge vrouwen stemmen. Het klinkt niet echt zuiver maar het hoort zo, we hebben het al in ons hotel mogen horen tijdens het ontbijt, en in het museum.

De dansers zijn prachtig gekleed en er wordt traag maar zeer sierlijk gedanst. Het verhaal van Sinta en haar geliefde en Ramayana wordt gedanst.  Ook Fedlin en Felipe raakten geboeid terwijl het echt een abstract en ouderwets verhaal is, hoogstaande cultuur om het zomaar te zeggen. Na afloop mochten ze met de dansers op de foto. Een hele volle dag, we waren echt de toeristen maar dat voelde zeker niet verkeerd.

Met onze gids praten we natuurlijk over wat we zien, bijvoorbeeld het feit dat zoveel vrouwen met een hoofddoek lopen.  Hij vertelt waar een goede vrouw aan moet voldoen wil ze uitverkoren worden door een man om het leven te delen.  Een vrouw moet ten eerste een uitstekende  minnares zijn, goed kunnen koken ( staat op 2) en natuurlijk het huishouden goed kunnen bestieren. Nou maar goed dat ik in Nederland woon. Kon hij de humor wel van in zien, gelukkig maar zei hij om al onze vragen in perspectief te zetten, in huis is de man de leider, maar buitenshuis is de vrouw niet afhankelijk van de mannen waarmee ze werkt, dan is ze gewoon gelijk in dat opzicht. O zegt Ruud, dan zullen de vrouwen hier wel niet veel thuis zijn.  De sfeer van de Islam drukt niet vervelend door, wij zijn lang geleden in Pakistan geweest, een dag maar, en daar was destijds de sfeer geheel anders. Maar goed je kan niet ontkennen dat de Islam en alles wat daarbij hoort eerder in invloed toeneemt dan afneemt en later vertelt onze andere gids dat in gebieden waar minder onderwijsinstellingen ed. zijn er echt nog sprake is van situaties die hij zelf meer dan ongelukkig vindt. Dus meisjes die met hun 16^e trouwen , ongelijkheid tussen man en vrouw etc.