Zondagochtenddienst

Er zijn alweer 2 dagen achter de rug, de tijd vliegt voorbij. Gisterenavond was Ruud weer ziek, koorts en heel moe, maar deze ochtend gaat het gelukkig weer. Her is maandag ochtend, de rust is een beetje wedergekeerd in Banos, dat ook een soort van bedenvaartplaats is, daarom is de kerk hier zo'n centrale ontmoetingsplaats. Banos ligt aan de voet van de Tungurahua vulkaan ( 5023m) die ook nog redelijk recent actief was ( 2006). In Ecuador gelooft men dat het mariabeeld dat in deze kerk zich bevindt voor bescherming zorgt:Nuestra Senora del Rosaria de Agua Santa.
Daarom is het een bedevaartsoord geworden, en met name op zondag komen alle locals naar de kerk. Iedereen en alles loopt binnen en deelt mee in de mis die elkaar de hele ochten blijven opvolgen. De priester zingt en iedereen zing mee terwijl andere de kerk weer verlaten of het mariabeeld gaan bezoeken. Bij de uitgang staat een andere priester die met een grote wijkwast iedereen natspettert die dat maar wil. Baby's worden hiervoor boven de hoofden getild. De sfeer is overweldigend positief, zoals het moet zijn in een kerk, iedereen straalt en als vreemde wordt je meteen opgenomen in het geheel. Op deze manier kom je in spirituele sferen. Ik was er op dat moment alleen, Ruud en de kinderen waren nog aan het ontbijten in een verblijf, ontbijt en lunch faciliteit. Het was daar heel druk, hoogseizoen, zondag, dus toeristen en locals door elkaar. Chaos maar wel gezellig. Je kon kiezen uit 3 ontbijten en het duurste is dan $ 5! ( broodjes, eieren, yochurt met fruit, fruitsap van welke vrucht je maar wil en koffie). Maar goed ik zou snel nog water halen maar tja toen kwam ik die kerk tegen. Op een gegeven monent dacht ik, nu moet ik gaan opschieten, want we zouden gaan raften. Kon ik er dus bijna niet uit zo druk was het, voetje voor voetje werd ik letterlijk door een vriendelijke oude heer de kerk uitgeholpen/geduwd.

We overnachten in hotel Santa Clara, een niet al te best hotel, en door de ligging kun je tot midden in de nacht genieten van het kermisgedoe in het stadje. Want al dat gelovige publiek moet ook vermaakt worden. Aan de overkant is wel een plein waar je kan voetballen en basketballen. Onze jongens ( dus van de groep) zijn dat meteen gaan doen, altijd leuk om te zien dat je met sport geen taal nodig hebt en er geen verschillen zijn.

Banos is leuk genoeg om je de hele dag te vermaken, ook hier is weer een soort van heilig water: water van een waterval dat 2 keer per dag in een groot bad wordt opgevangen. Het water is wat geel bruin en is van redelijke temperatuur door de vulkaan. Iedere Banos bezoeker gaat daarheen om een dergelijk bad te nemen ( daar kpmt dan ook de naam vandaan, baden). Maar natuurlijk ook de pleintjes, de markten, de verkoopstalletjes, de mensen, heerlijk om je gewoon tussen te bevinden, er te zijn. maar voor de pubers onder ons , is dat niet zo heel super voor een hele dag. Dus gaan we raften, de meesten van ons althans, alhoewel er maar 2 moeders meegaan en daar ben ik er dan 1 van.We krijgen allemaal een helm, zwemvest en swimmingsuit ( ivm het koude water). Vervolgens worden we in een achterlijk vrachtwagentje gepropt, kleurrijk beschilderd dat weer wel. In de laadbak zijn zitjes gemaakt conform Ecuardiaanse afmetingen, en er moeten 5 mensen op een bankje, het zijn 6 rijen. Boven op het dak worden de rubberboten gestapeld en vertrekken.Na 1.5 uur rijden zijn we op de plaats van bestemming. We krijgen goede instructie en de mensen worden ook goed over de boten verdeeld. omkleden, insmeren met zonbescherming en gaan. De eerste beste stroming was al raak, 2 mensen uit de boot. Maar verder ging het goed met wat oefeningen onderweg, grapjes, andere boten enteren etc. Fedlin, mocht een paar keer in het water springen en achterop de meevarende een persoons kano gaan zitten. De omgeving was prachtig, echt een mooi gebied. Na 1,5 uur waren we bij het eindpunt. Instappen, ergens lunchen onderweg en om 17,00 uur waren we weer in Banos.
Ruud enik hebben nog wat in het stadje rondgelopen en de kinderen zijn met wat geld op zak op het centrale plein gaan zitten. Onderdeel worden van dit kleurrijke Zuid Amerika, genieten. Die avond heb ik een aantal plaatsen gerserveerd in Pizzaria. De kinderen hebben nu even genoeg aardappelsoep gegeten en willen gewoon Pizza. Helaas ging het met Ruud minder, hij ging niet mee, moe en koorts ( achteraf denken we van de felle zon, boven op je kop in het water). Uiteindelijk kwam bijna iederen van de groep eten en de eigenaar was zo happy dat hij snel voor de hele zaal een muziekgroepje optrommelde, compleet met panfluiten, trommels en gitaar en helaas wat minder goede vocale kwaliteiten. Het mocht de pret niet drukken, wij zongen en klapten wel mee.