Vandaag is het dinsdag 9 augustus, we zijn in de stad, Riobamba dicht bij de Chimorazo vulkaan. Maandag zijn we met onze luxe bus begin van de middag vertrokken vanuit Banos. Na een lekker ontbijtje bij een Deense dame ( duurde wel heel lang), hebben we wat rond gelopen, de was opgehaald bij de laundry
( 1$ per kilo was), en even gewoon in de zon gezeten met een boek. Er hoefde niet zo' n lange afstand afelegd te worden, maar we rijden wel weer omhoog. Van 1800 m circa naar 2600m. Het landschap verandert dan ook weer en voor de avond moeten de dikke vesten worden opgetrommeld. Onderweg stoppen we bij een mijnheer, indiaanse achtergrond, die ons laat zien hoe je van een grote vetplant, shampo kan maken, die vervolgens het effect heeft dat je haren lang zwart blijven. Grappig om te zien dat in no- time van zo'n blad met water een substantie wordt gemaakt, met een groen hulk kleurtje. Een vrijwilliger werd gezocht en Ruud was snel aangewezen. Namelijk al best aardig grijs aan het worden maar nog in het stadium dat hoop op eeuwigdurend zwart haar redelijk leek. Nou zijn haar werd gewassen, op het erf naast het varkentje des huizes. Ik verklap niets, jullie zullen spoedig zien welk resultaat deze koude wasbeurt heeft opgeleverd. Daarna door prachtig kleurijk landschap, over een weg met aardige bochten voldoende afgrondjes en witte kruisjes aan de rand van de weg, naar Riobamba. Omdat deze stad op enige hoogte ligt, wederom in de buurt van een aantal vulkanen, is het er vaker fris tot koud ( 2 warme dekens per hotelbed plus dikke sprei, zegt genoeg).Daarom noemt men deze stad ook vaak Frisobamba. In de stad gaan we naar het agentschap die aan ons de mountainbikes verhuurd om op dinsdag van de vulkaan de Chimorazo, te fietsen. Een heel gedoe om circa 16 mensen van fiets en materialen te voorzien. Niet iedereen wil dit avontuur beleven, ik eerst ook niet, maar bij het zien van de fietsen heb ik me bedacht en besluit ook materiaal te huren. O o ik ben ook net zo veranderlijk als het weer in Ecuador.
Daarna gaan we naar het hotel dat buiten de stad ligt. We hebben allemaal prachtige ruime kamers met zithoek en openhaard, uitzicht over de bergen. Maar het hotel heeft toch ook iets van vergane glorie. We eten heerlijk en drinken wijn, maar het lijkt erop dat we na 2 flessen de voorraad van het hotel al hebben geplunderd.
Op deze dinsdagochtend vertrekken we redelijk vroeg naar de Chimborazo vulkaan. Deze is 6268 mhoog, we kunnen rijden tot 4800m en lopen tot 5000m.
Onderweg stoppen we om het landschap te bekijken en de vulkaan met besneeuwde top, tegelijkertijd wennen we weer wat aan de hoogte, de harde wind en de ijle lucht. De vulkaan is 10.000 jaar geleden voor het laatst actief geweest maar hij blijft door de hoge witte top aardig indrukwekkend. De harde wind speelt mij tijdens de tussenstops parten, de wind blaast het fijne gruis onder mijn harde lenzen. Met enige moeite krijg ik de lenzen uit,stom genoeg dit keer niet het zuigmapje bij om de lenzen makkelijk uit te doen. Getrut en geklungel dus. Bij de stop op 4800 m stappen we uit, kleden ons zo winddicht mogelijk aan en doen de bivak mutsen op die we voor het fietsen later de dag nodig hebben. Wat een adembenemende wind! Fedlin ziet het wandeltochtje van 1 km naar 5000m niet zitten. Hij klaagt over hoofdpijn en mist iedere motivatie om van start te gaan. Met heel veel moeite, geen keus laten, praten en trekken krijg ik hem tot halverwege. Het is echt moeilijk in te schatten of hij nu niet durft, of echt hoofdpijn heeft. Dan komt Peter een van de vaders, hij pakt Fedlin bij de arm en zegt gewoon:Fedlin kan niet bestaat niet, je moet jezelf de baas worden, positief zijn en bij iedere grote steen roepen we heel hard Ja. Nou daar gingen we dan. En alhoewel de afstand echt niet zo groot meer was, niet al te steil was het toch lastig. De hoogte en de harde wind waren echt zware hindernissen. Maar we kwamen boven!
Terug in de hut op 4800 m krijgen we soep en brood.Er moeten regenbroeken aan en dan weer niet, ik ben van het aan en uit doen al geheel buiten adem. Maar goed helm op beshermers aan de benen en armen, klaar voor vertrek. Fedlin besluit om het eerste stuk,8 km onverharde weg redelijk steil naar beneden, te laten voor wat het is. Hij heeft hoofdpijn, heeft zich zelf overtroffen en eerlijk gezicht zal de wind tijdens de afdaling hem het behoorlijk lastig maken. We staan met 15 man klaar om, na goede instructie, van 4800m in 35 km naar 3100 m naar beneden te "sjezen". Waar ben ik aan begonnen! Ruud en Felipe kennen weinig angst, durven de remmen los te laten met grote regelmaat, ik durf dat in het begin niet bepaald. Maar ook ik kom er wel, duurt wat langer maar ga de lol er snel van inzien. Het is zo en mooi landschap, de wind de afdaling, leren omgaan met fiets, ademhaling,snelheid. Wat een kick.
Na 8 km begint de verharde weg, maar Fedlin start nog niet. De wind blaast daar zo hard dat je ondanks de afdaling met de tong op je knie hard moet fietsen. Na een tijdje krijgen we water, en stapt Fedlin ook op. Dit laatste stuk gaat weer beter, ik durf meer. Ik verlies afstand op mijn voorgangers bij de echte steile afdalingen maar neem weer afstand bij de hellingem en trap ouderwets stevig door. De eeste groep haal ik niet meer in, maar ik wil niet als laatste eindigen, tutmien. Wat moet ik me inspannen, maar wat is het tof om te doen. Snot uit. mijn neus, open mond, hond van me afgeschut en dan ben ik er eindelijk. Nu lig ik moe en voldaan in het warme hotelbed, met Fedlin naast me. Hij is warpt duizelig. Felipe heeft enorme hoofdpijn, te snel naar bovengegaan en niet genoeg gedronken. Ruud slaapt bij hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten