Thuis

 

We zijn thuis, nu alweer ruim 24 uur. De terugreis verliep goed, maar het blijft een lange reis. Na het walvissen avontuur, hadden we een dagje vrij te besteden. Heerlijk wat rondslenteren, boekje lezen. De kinderen hebben zich vermaakt in het zwembad en wat spelletjes gedaan. Felipe heeft het inmiddels wel heel gezellig met Esther en ik voorzie een moeilijk afscheid op schiphol.
Puerto Lopez heeft natuurlijk een schitterend strand, redelijk wat leuke restaurantjes en wat winkeltjes. Maar het toerisme staat hier in de kinderschoenen, er is gewoon vooral nog behoorlijk wat armoede, om niet te hoeven zeggen dat de mensen bijna niets hebben. We lopen die ochtend wat door het plaatsje, kijken naar de vishandel, en drinken wat koffie bij een Amerikaan die de Hippie tijd maar niet kan loslaten. Die middag werk ik aan het weblog, Ruud rust wat uit, nou gewoon die dingen die je moet doen als je vakantie hebt. Omdat er geen zon is lijk het somber maar de temperatuur is heerlijk aangenaam. De Duitse eigenaresse van de lodges, of eigenlijk het Hostaria, zegt, dat het hier in het eerste deel van het jaar schitterend zonnig weer is en de zee de hele dag glinstert. Ik geloof het graag want ook zonder zon is het uitzicht machtig mooi. Die avond tutten we ons wat op en gaan we in het dorp eten. We komen in een maf restaurantje terecht waarvan je denkt, kan ik hier wel veilig eten, ook al breng ik geen bezoek aan de banos (wc)? Maar het kon en het was heerlijk vers allemaal. Het personeel was lekker maf, beetje caribisch in doen en laten. Fedlin kreeg een dikke knuffel van de wat dikkere eigenaresse. Met een soort van tuktuk gingen Fedlin en ik naar huis, Felipe en Ruud wilden gaan lopen. Eerst bleek er niemand met ons te willen gaan rijden, toen wilde een jongen wel, zat zijn vriend achterin, toch een beetje vreemd. Fedlin en ik stapte in. Fedlin vroeg nog wel even of ik wel heel hard kon lopen mocht het nodig zijn...ehmm. De angst bleek ongegrond, maar halverwege de heuvel moesten we wel uitstappen want het motortje kon de berg niet aan. Stonden we daar in het pikke donker, Fedlin en ik. We zijn samen stevig doorgelopen.
De volgende dag vertrekken we naar Guyanaquille, met weer een tussenstop op het strand. Nog minder zon, maar uiteindelijk verbrand ik stevig mijn rug en benen!. 's Avonds gaan we met de groep eten in een soort van wokrestaurant, zonder woks, wel met een gril en een enorm buffet. Fijn voor de kids, schransen!. Maar dat doen ze toch niet echt.We nemen met een lied afscheid van de gids Jean Carlos en chauffeur Umberto. De volgende dag alles goed inpakken, kleren voor de ochtend en kleren voor de reis apart leggen. Er is tot 15.00 uur tijd om de stad te bekijken. Maar deze stad is nieuw, snel gegroeid, met weinig middelen, veel smog, hoge gebouwen en nog weinig bijzondere winkels. Het enige aardige om te bezoeken is de nieuwe boulevard, en een 2-tal pleinen. We drinken wat, we eten wat en we kijken in het park naar de mensen. Heel leuk om te doen altijd. Scholieren, kantoormensen, daklozen, dure mensen, hoertjes, kinderen, oude mannetjes. Deze dag lopen Esther en haar broertje Lucas met ons mee en Mark. Gezellig clubje. Dan is het tijd voor vertrek, dag Ecuadar, wat een bijzonder land, wat is er veel te zien.